Een bedrijf plaatst een vacature voor een Senior Auditor. Een sollicitant moet volgens de vacaturetekst minimaal drie jaar ervaring in een vergelijkbare functie hebben. Een zeer ervaren kandidaat wordt afgewezen met de mededeling dat de voorkeur van de manager uitgaat naar iemand met 5 tot 10 jaar werkervaring. Volgens deze wat oudere sollicitant is sprake van indirecte leeftijdsdiscriminatie.
College voor de Rechten van de MensDe sollicitant dient een klacht in bij het College voor de Rechten van de Mens. Het College stelt de sollicitant in het gelijk en wenst te vernemen welke maatregelen de werkgever naar aanleiding van dit oordeel heeft getroffen en of de sollicitant daarmee tevreden is. Hieraan geeft de werkgever geen gevolg.
Rechter
De sollicitant gaat tevens naar de rechter en eist een verklaring voor recht dat de werkgever een verboden onderscheid naar leeftijd heeft gemaakt en daarmee onrechtmatig heeft gehandeld. Bovendien eist de sollicitant een materiële schadevergoeding van € 90.512,64 bruto en een immateriële schadevergoeding van € 5.000.
De rechter geeft aan dat de uitspraken van het College voor de Rechten van de Mens geen bindende werking hebben, zoals een uitspraak van de rechter. Wel dient de rechter een beslissing die afwijkt van een uitspraak van het College deugdelijk te motiveren.
De werkgever moet bewijzen dat van leeftijdsdiscriminatie geen sprake is. Daartoe voert de werkgever aan dat de vijf kandidaten die wel voor een vervolggesprek zijn uitgenodigd, allen meer dan tien jaar werkervaring hadden (variërend van veertien tot vijfentwintig jaar) en dat een van hen uiteindelijk is aangenomen voor deze functie.
Volgens de rechter staat hiermee vast dat leeftijd, ondanks de voorkeur van de manager voor een kandidaat met vijf tot tien jaar werkervaring, geen selectiecriterium van betekenis is geweest. Van schadevergoeding is dus geen sprake. De rechter komt dus tot een ander oordeel dan het College voor de rechten van de Mens.
Tip:Zowel direct als indirect onderscheid op grond van leeftijd is in situaties die met de arbeid samenhangen verboden, tenzij het onderscheid objectief gerechtvaardigd is. Bij direct onderscheid wordt leeftijd als onderscheidend criterium gebruikt. Bij indirect onderscheid gaat het om een ogenschijnlijk neutrale bepaling, maatstaf of handelwijze die personen met een bepaalde leeftijd in vergelijking met andere personen bijzonder treft. Overtreding van het verbod vormt een onrechtmatige daad en kan tot een schadevergoeding leiden.